Als klei in de hand van de pottenbakker

De bijbel spreekt regelmatig over het feit dat God mensen voorbestemt. Romeinen 9 is een berucht hoofdstuk hierover. Er staat dat God zijn geweldige glorie bekend wil maken aan de mensen. Daarom is Hij genadig voor degenen die Hij ertoe bestemd heeft te delen in Zijn glorie. God had Saulus uitgekozen omdat Hij hem wilde gebruiken als werktuig om het evangelie te verspreiden onder de niet-joden.
Aan de andere kant heeft God ook slechte bestemmingen voor andere mensen gepland. Er staat bijvoorbeel dat Judas bestemd was verloren te gaan en dat God de Farao verhardde.
Het woord "voorbestemd" of "uitverkiezing" an sich wekte bij mij al een vervelend gevoel op. Zou God dan echt sommigen voorbestemmen om verloren te gaan? Moet je gewoon mazzel hebben dat God je wél uitkiest om gered te worden? Maakt het dan niet uit wat wij kiezen? Er zijn zelfs christenen die hieruit concluderen dan de mens geen enige invloed heeft op of hij wel of niet gered wordt. We hebben dan geen vrije wil, als voorgeprogrammeerde apparaten wiens leven al vastligt voordat het begon...

Romeinen 9 is zo'n lastig hoofdstuk over uitverkiezing / voorbestemd zijn. Er wordt gesproken over de Farao, wie God verhardde om iedereen op aarde te laten zien wie Hij is. De vraagt die Paulus stelt, en beantwoordt, is dan: Waarom roept God mensen dan nog ter verantwoording als Hij de gene is die barmhartig is voor wie Hij wil? Het eerste antwoord van de bijbel is: "Wie denk je wel niet dat je bent om iets tegen God en Zijn besluiten in te brengen?" Oké, fair enough. Dat zou genoeg moeten zijn voor ons. Maar toch... het is niet écht een antwoord op de vraag hè?
Gelukkig geeft God nog een antwoord, iets uitgebreider. Paulus wijst in Romeinen 9 terug naar Jeremia 18. Daar is de sleutel te vinden tot dit antwoord. Het is het verhaal van de klei in de hand van de pottenbakker, zoals voor velen bekend uit de liedjes.

Het woord, dat van de Here tot Jeremia kwam: Maak u op, daal af naar het huis van de pottenbakker, en daar zal Ik u mijn woorden doen horen. Toen daalde ik af naar het huis van de pottenbakker, en zie, hij was juist bezig een werkstuk te maken op de schijf. Mislukte de pot die hij bezig was te maken, zoals dat gaat met leem in de hand van de pottenbakker, dan maakte hij daarvan weer een andere pot, zoals het de pottenbakker goed dacht te maken. Toen kwam het woord des Heren tot mij: Zal Ik niet met u kunnen doen zoals deze pottenbakker, o huis Israëls? luidt het woord des Heren. Zie, als leem in de hand van de pottenbakker, zo zijt gij in mijn hand, huis Israëls! Het ene ogenblik doe Ik over een volk en een koninkrijk de uitspraak, dat Ik het zal uitrukken, afbreken en verdelgen; maar bekeert zich dit volk waarover Ik een uitspraak deed, van zijn boosheid, dan zal Ik berouw hebben over het kwaad dat Ik hun dacht aan te doen. Het andere ogenblik doe Ik over een volk en een koninkrijk de uitspraak, dat Ik het zal bouwen en planten; maar, doet het wat kwaad is in mijn ogen door niet naar mijn stem te horen, dan zal Ik berouw hebben over het goede waarmede Ik had gezegd hun te zullen weldoen. Nu dan, zeg toch tot de mannen van Juda en de inwoners van Jeruzalem: Zo zegt de Here: zie, Ik bereid rampspoed over u en beraam tegen u een plan; bekeert u toch een ieder van zijn boze weg en betert uw handel en wandel. Doch zij zeggen: Het baat niet, want wij zullen onze eigen gedachten volgen en een ieder naar de verstoktheid van zijn boos hart handelen.

Hierin liggen denk ik 2 belangrijke lessen in. De eerste is dat God ons vormt naar wat Hij heeft besloten. Wij kunnen geen prachtig kunstwerk van onszelf maken. God heeft alle recht met ons te doen wat Hij wil. Maar dat is niet het hele verhaal. Het tweede is heel bijzonder: Of de pottenbakker van ons een prachtige vaas maakt, of een lompe pot, dat is aan ons! Er staat zelfs dat God berouw zal hebben over wat hij eigenlijk van plan was wanneer wij onze houding naar Hem veranderen. Dan zal Hij onze bestemming veranderen. God wil van iedereen een kunstwerk maken, zoals Hij besluit hoe dat er dan uit ziet. Maar keren we ons tegen Hem, dan mislukt de vaas en maakt hij van ons iets grofs, wat Hij op een andere manier gebruikt. Bijvoorbeeld om Zijn boosheid te laten zien. De farao was arrogant en hard, daarom was hij een perfect middel voor God om Zijn macht te laten zien! Sterker nog, God verhardde zijn hart nog verder om de keuze van de farao verder uit te werken voor Zijn doel. De farao was geen hulpeloos slachtoffer van een boze God, maar hij koos hier zelf voor door zijn eigen hartsgesteldheid.
Andersom geldt het ook gelukkig! Volken en mensen die Hij bestemd heeft voor de ondergang kunnen nog gered worden als ze zich bekeren. Onze voorbestemming ligt niet vast, het wordt aangepast op basis van onze hartsgesteldheid.

Deze vergelijking over de klei en de pottenbakker houdt, zoals alle vergelijkingen, ergens op. Dat wij als klei zijn betekent niet dat we lijdzaam het werk van de pottenbakker moeten ondergaan. Wij zijn klei die zelf mag beslissen of we worden wat de pottenbakker heeft bedacht, of niet. Als het kunstwerk mislukt, ligt dat niet aan de Pottenbakker...

God bestemt mensen voor, maar Hij laat ons de vrije keuze of we die bestemming bereiken.

Wat wij moeten doen is kneedbaar zijn, that's it! God zál je maken tot wat Hij voor jou bedacht heeft. Als je meewerkt en gehoorzaam bent. Wees zacht en kneedbaar, en wees bereid te veranderen in je overtuigingen. Keer terug naar onze Pottenbakker voor een make-over als je deuken oploopt door ongehoorzaamheid. Hij zal je dan weer omvormen naar wat het beste voor je is.

Verder artikelen worden geplaatst op mijn website In Goede Grond