Is het de bedoeling dat we onze baby's dopen, of hoort de doop bij een persoonlijke bekering op basis van een eigen keuze? Is "geen seks voor het huwelijk" een cultureel gebonden ding of Gods ontwerp van de seksualiteit van de mens?
Als we ons bezig houden met vragen over de waarheid moeten we op z'n minst voor ogen houden dat waarheid objectief en absoluut is. Het heersende gedachtegoed wijkt hier van af met ideeën als "Iedereen heeft z'n eigen waarheid". Dit hoor ik bij zowel christenen als niet-christenen doorklinken.
Waarheid: "Als het voor jou werkt."
In veel gesprekken met niet-gelovigen merk ik dat er over mij als christen wordt gedacht dat ik naar de kerk ga omdat mijn ouders me zo hebben grootgebracht, omdat ik het fijn vind bij een community te horen of vanwege (de kans op) eeuwig leven. Ik probeer dan uit te leggen dat deze zaken er niets mee te maken hebben. Ik ben er namelijk van overtuigd dat de waarheid is dat God bestaat en alles heeft gemaakt. Dit vind ik namelijk vele malen geloof-waardiger dan dat niets zichzelf heeft gecreëerd en er een prachtig gebalanceerde kosmos uit ontstaat. Ook geloof ik dat Jezus zelf God is en dat de verklaringen van de ooggetuigen, te lezen in de bijbel, de waarheid weerspiegelen. Daarnaast onderbouw ik Gods liefde en kracht door de bovennatuurlijke wonderen die ik zelf heb meegemaakt in genezingen door de heilige Geest, profetische dromen en ongelooflijk 'toevallige' omstandigheden.Op dit punt denk ik dan: "Jullie moeten nu één van deze drie dingen over mij denken: Of ik zit keihard te liegen over mijn ervaringen, óf ik heb zware psychische problemen, óf ik spreek de waarheid en dit zet jullie aan het denken". Maar wat krijg ik bijna altijd te horen? "Tja, als het voor jou werkt is het prima, maar het geloof is niets voor mij".
Ongelooflijk... Ik heb het helemaal niet over wat goed voelt, over welk geloofssysteem het beste bij je past of zulke subjectieve dingen. Het kan mij niet schelen of het geloof bij mij past. Ik heb het over wat de waarheid van het leven is. Deze waarheid staat volkomen los van gevoel en is van toepassing op iedereen. Maar men is blijkbaar zoekende naar wat goed bij hen past, en niet naar wat de waarheid is...
Objectief onderzoeken of subjectief uitzoeken?
Ook in de kerk merk ik dit. Welke bijbelleraren zijn populair, verdienen veel geld en trekken volle zalen? Dat zijn vaak degenen die hard schreeuwen, vertellen dat God je rijk gaat maken als je goed gelooft, of de leraren die iets vernieuwends en/of extreems onderwijzen. Teksten worden naar eigen inzicht uitgelegd zodat ze een gunstige leer brengen. Alsof de bijbel een grote verzameling ingrediënten is waarbinnen je een selectie kunt uitzoeken om een lekkere maaltijd te maken.Velen willen onderwijs waar ze blij van worden of wat vernieuwend is. Vreemd genoeg lijkt dat dan belangrijker dan de vraag wat waarheid is.
Bijna elke stelling is wel bijbels te onderbouwen. "God wil dat je rijk bent" en "God wil dat je arm bent" kun je beiden bijbels onderbouwen met veel teksten. Als je maar de juiste teksten kiest en die op jouw manier uitlegt en bepaalde teksten achterwege laat.
Tóch zijn veel meer mensen die de eerste stelling geloven en zijn er veel meer bijbelleraren die het eerste verkondigen. Waarom?
Die boodschap is niet aannemelijker, die boodschap is aantrekkelijker.
Hoe zit het nou echt? Los van wat mijn denominatie vindt en mijn dominee vertelt. Los van mijn opvoeding, en wat mijn voorkeuren zijn. Er staat geschreven "Onderzoek alles en behoud het goede" en niet "Behoud alles en onderzoek wat je anders zou willen".
Wat als we uit ons voorgevormde kader durven te stappen? Ben je bereid je mening te herzien over de (kinder?)doop, over seks voor het huwelijk, over welvaart of de gaven van de Geest? En wat nu als we een waarheid van God ontdekken die oncomfortabel is en grote veranderingen in ons leven vraagt?
Verder artikelen worden geplaatst op mijn website In Goede Grond
